تواضع ابن مسعود

ابو مسلم خولانی که از تابعین است می گوید که وارد عراق شدم و در جلسه ای نشستم که ابن مسعود نیز در آن جلسه بود. درباره ی ایمان سخن گفته شد، من گفتم: من مومن هستم. ابن مسعود گفت: آیا شهادت می دهی که در جنت هستی؟. گفتم: از آنچه که در شب و روز اتفاق می افتد باخبر نیستم. ابن مسعود گفت: اگر شهادت بدهی که مومن هستی، شهادت داده ای که در جنت هستی. ابومسلم می گوید: گفتم: ای ابن مسعود! مگر نمی دانی که مردم در زمان رسول الله صلی الله علیه و سلم سه گروه بودند: کسانی که در ظاهر و باطن مومن بودند، کسانی که در ظاهر و باطن کافر بودند، کسانی که در ظاهر مومن بودند و در باطن کافر بودند؟. گفت: بله. گفتم: پس تو از کدام گروه بودی؟. گفت: من در ظاهر و باطن مومن بودم. ابومسلم گفت: الله تعالی اینچنین نازل نموده است: (هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ فَمِنكُمْ كَافِرٌ وَمِنكُم مُّؤْمِنٌ) (اوست آن كس كه شما را آفريد برخى از شما كافرند و برخى مؤمن ) {تغابن:2}.
تو از کدام گروه هستی؟. گفت: من مومن هستم.
گفتم: سلام الله بر معاذ باد. گفت: چرا اسم او را ذکر کردی؟.
گفتم: او می گفت: "از لغزش "حکیم بترسید.
و این لغزشی از سوی تو بود ای ابن مسعود. گفت: استغفرالله.

مسند الشامیین ص 289